
Wat begon met een heerlijk wit wijntje gistermiddag, eindigde met een zeer matige wodka-jus. Maar blijkbaar boeit dat niet meer zo na twaalfen. Niet gehinderd door het besef dat er vandaag gewoon weer gewerkt moet worden bestelden we er nog een paar.
Ik ben op kantoor maar daar is dan ook alles mee gezegd. Alle kleur is uit mijn gezicht verdwenen, de huurdebiteuren dansen voor me op het papier, mijn maag is duidelijk van slag en als iemand een koffiekopje naast me neer zet, klinkt het of er een sloophamer naar binnen komt.
Met slappe thee, een droog koekje en paracetamol probeer ik de schade enigszins te beperken. Zonder veel succes overigens.
Mea Culpa, morgen beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten