De Dikke

Oud is ie niet geworden, meneer Van Dale, maar hij heeft zich toch maar mooi onsterfelijk gemaakt met zijn trio dikke boeken.
In Sluis prijkt een standbeeld van de beste man. Daar waren we zaterdag op de allerlaatste zonnige dag van dit jaar en konden we nog heerlijk op het terras de lunch gebruiken. Via Sint Anna ter Muiden reden we rond het middaguur binnen en meteen maar het parkeerterrein op om van de auto af te zijn. Een kaartje trekken bij de slagboom ging niet. In Zeeland geen gezeik met parkeerautomaten, gewoon drie euro ingooien anders kom je er niet op.
Na koffie en plaspauze, deden we navraag naar de weg. Nu is Sluis klein maar heeft het echt meer dan twee straten. Komisch genoeg antwoordde de ober dat we in 'de andere straat' moesten zijn. Natuurlijk!
Gewapend met aankopen trokken we naar het restaurant, aanbevolen door de eigenaresse van de kledingzaak. Bij aankomst werd al snel duidelijk dat we te veel geld uit hadden gegeven en daardoor voor vol werden aangezien. Dus lieten we de voorgerechtjes à € 45,- het stuk voor wat het was en trokken naar het aangrenzende pand. Een gezonde salade en paar witte wijn later, groetten we bij het langslopen respectvol de Dikke en reden opgewekt naar huis.