Week 43

Wederom een week in afzondering en slavernij doorgebracht voor het goede doel nl. het binnenhalen van de tender. Het proces verloopt moeizaam. Goede ideeën voldoende, maar zijn ze ook van toepassing op een stel fantasieloze en punktliche duitsers? Gisteren besloten we van niet en hebben de hele presentatie weer omgegooid naar een volledig ander format. Van mooi vloeiend verhaal naar eindeloze reeks sheets met lekker veel details. Daar houden ze van daar.
Wanhopig probeer ik tussen al dit gecijfer door mijn normale werkzaamheden te doen, mensen aan te sturen en naar het laatste spoortje van een sociaal leven te zoeken. Het voelt alsof ik met nog slechts mijn nagels aan een diepe klif hang. Mijn standaard antwoord aan goedwillende relaties is dat ik geen tijd heb en vertwijfeld vraag ik me af of ik nog wel vrienden overhoud zo. De witte kastdeuren in de slaapkamer schreeuwen om een likje verf en ik zou dolgraag achter de lampen voor de gang aangaan die ik ergens in het voorbijgaan heb zien hangen. De waslijst die ik in gedachten heb moet nog even wachten. De komende drie weken in ieder geval....