Het is vijf uur 's ochtends en ik heb net mijn dochter een kwartier aan de telefoon gehad. Saskia is ziek en ik hoor aan haar stem dat ze zich ernstig zorgen maakt. Het begon een week geleden bij aankomst op Bali, maar zoals het echte hollandse meiden betaamt ga je niet meteen naar een dokter als je je even niet lekker voelt. Dus eerst maar een paar dagen aankijken. Drinken en eten gaan er niet in en in het beste geval komt het er ook direct weer uit. In een heet klimaat niet erg praktisch.
Onder het mom; 'beter bange Piet, dan dooie Piet' dan toch maar naar de dokter.
Poepen in een potje blijkt een hele opgave en die slimme dokters moeten toch echt hun engels een beetje bijschaven.
Na de diagnose dat Sas zo vriendelijk is geweest een parasiet te huisvesten, worden er pillen ingeslagen.
Caroline haar zoektocht naar appelsap en droge crackers wil ook al niet vlotten. Appelsap is uit den boze en alle crackers hebben een smaakje. Kip en droge rijst luidt het advies. Laat ze daar nou net geen trek in hebben!
Terwijl Caroline op het Balinese strand met mij aan de telefoon zit, ligt Saskia inmiddels al een week op bed en vertoont geen enkele verbetering. Nederland is ver op dit moment.
Aan de andere kant van de lijn hoor ik dat Kutha toeristisch is en ik adviseer Caroline dan ook om het eerste de beste luxe hotel in te lopen en te informeren waar een goed ziekenhuis is. Vooral niet naar het tegensputteren van haar vriendin te luisteren maar deze in een taxi te zetten en zich daar te melden. Ik benadruk dat ze op haar gevoel af moet gaan en prima in staat is om zelf een goed oordeel te vellen. Morgen bel ik weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten