Als ik in de spiegel van de stepzaal in de sportschool kijk zie ik dat mijn kleding niet optimaal is. Een versleten broek met een wit t-shirt en blauwe sportbeha eronder, gecompleteerd door rode Nike-schoenen. Oké, een Dior-outfit is hier wat over-the-top maar er zijn grenzen.Versleten kan ook mooi zijn, zoals de beroemde poster uit New York met enkel twee ballerinavoeten in positie die voorzien zijn van versleten balletschoenen en dito beenwarmers. Ik kon het plaatje zo snel niet vinden op het internet maar het geheel straalt intensieve training en professionaliteit uit.
Zo niet mijn kloffie. Zelfs met de beste wil van de wereld is professionaliteit ver te zoeken en de term 'intensieve training' heeft hier duidelijk een andere lading dan met de poster bedoeld wordt. Vooral de blauwe beha gaat problemen opleveren.
Nadat de muziek ruim twintig minuten uit de boxen heeft gedreund blijkt waarom. Onder invloed van vers zweet wordt het t-shirt witter en de beha blauwer. Echt veel schelen kan het me niet.
Een quickscan van mijn medesporters levert een stuk of 5 ranke twintigers op gehuld in keurig zwart. Boring! Daarnaast 2 dames van half dertig schat ik.
Maar het leukste is de vrouw naast me. Met veel genoegen kijk ik naar het mislukte botox-hoofd omlijnd door peroxideharen dat op een schriel anorexialijf op en neer deint. Ha, een meisje van mijn leeftijd.
Die blauwe beha is toch eigenlijk lang zo gek nog niet.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten