Zoeken in deze blog

maandag 19 oktober 2009

Ver

Terwijl mijn dochter tussen clownsvissen en tropische roggen zwemt, begint het langzaam aan door te dringen dat ze aan de andere kant van de wereld zit. En dat is ver, heel ver. Zo ver, dat het minimaal 3 dagen duurt voordat ik bij haar ben mocht dat nodig zijn. Ik verwacht niet dat het nodig is.
De voorbereidingen waren kort maar krachtig en ter plaatse aangekomen zullen zij en Saskia het prima doen. Het gegiechel dat doorklinkt in mails en telefoontjes is veelzeggend. Voor wie de capriolen van het olijke duo wil volgen staat de 'ladolcevita-link' van Caroline bij de andere blogs.
Wij achterblijvers likken de wonden. Het afscheid op Schiphol ging goed. Gewoon net doen of het weekje Mallorca is, was een mooi hulpmiddel. Frank verbeet zich uitmuntend, zoals 'm ook opgedragen was. Geen noemenswaardige tranen. Alleen dat liedje van Peter Koelewijn hè. Ik kreeg het maar niet uit mijn hoofd. "Als ik God was...."

Gelukkig heb ik het druk.

Geen opmerkingen: