De polder zag er prachtig uit vanochtend. Frank is iedere avond op de mooie Ouderkerkse schaatsbaan te vinden waar hij, op noren, les van Agneet krijgt. Het levert leuke plaatjes op.Ook het krabben 's ochtends begint te wennen, hoewel ik me nog wel eens bezondig aan het starten en laten lopen voor de deur.
Mijn auto lijdt namelijk aan het 'bekeuring-blauwe-lippen-syndroom'; te snel dan goed voor me is, en niet op temperatuur te krijgen. Wat het motorvermogen te veel heeft, heeft de verwarming te weinig. Dus wapen ik me met shawls en sloten hete koffie voor ik ga rijden.
Ook het zonneklepje zit net iets te hoog, zodat ik van de week tweehonderd kilometer lang verblind door een felle winterzon veel te hard over de snelweg ben gestuiterd. En dat laatste kwam dan weer door het ZOAB (Zwaar Opengebarsten Afgetakelde Beton). Nukkig weigeren beide buitenspiegels trouwens te ontdooien tijdens de hele rit.
Het is zeker geen beklag. Mijn auto rijdt heerlijk en vreemd genoeg ga ik elke dag, ondanks de enorme druk van het moment, fluitend aan de slag. Blijkbaar gedij ik goed onder stress.
Nee, dan de heer Nagtegaal van het gelijknamige transportbedrijf. Na ruim 120 jaar is het bedrijf failliet verklaard. Nie meer belle nie en nie meer internette nie. Hij is de enige niet, maar het blijft triest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten