Rit

Om acht uur 's ochtends meld ik me op de afgesproken carpoolplaats om iemand op te halen en naar Wiesbaden te rijden. De romantiek is ver te zoeken op deze plek, maar dat deert me niet. Ook de rit van vier en een half uur maakt me niet uit. De autitische accountant naast me daarentegen wel. Wij zijn geen vrienden. Ook geen vijanden, maar laten we het er op houden dat we regelmatig van mening verschillen, en de onvermijdelijke discussies die daaruit voorvloeien wat ongestructureerd verlopen. Hij zal me niet de oren van mijn kop praten, al ben ik er nog niet uit of dat goed of slecht is. Tot overmaat van ramp word ik weer eens door de polizei van de snelweg geleid om een onvrijwillige bijdrage aan de duitse schatkist te doneren. De auto waar we in rijden is niet van mij maar er is wel muziek. Veel verder dan Adèle, Petra Berger en Alle 40 goed deel 1 en 2 van André Hazes komen we niet. Adèle en Petra vallen in de smaak maar Hazes doorstaat de RA criteria niet. Kort geniet ik van de klanken van Kleine Jongen.
....Dit leven gaat voorbij
Er is al weing tijd dus leef, want jij bent vrij....

In Wiesbaden verzacht het warme onthaal en de gevatheid van mijn duitse evenknie een hoop. De bespreking verloopt vlot en we aanvaarden op tijd de terugtocht. Eerlijk is eerlijk. ExcelHarry doet z'n best de reis zo aangenaam mogelijk te laten verlopen en ook ik zet mijn beste beentje voor. Eindelijk nadert de carpoolplaats dan. Als de vracht gelost is gaat het volume omhoog. Uitgelaten, vrolijk en luid zingend draai ik de snelweg weer op. Opgelucht dat de dag goed verlopen is en ik alleen ben. Vriend Hazes kan helemaal los.
.....Maar doe het wel verstandig maak de mensen blij
dan zul je echt gelukkig zij..ij..ij..ij..ij..ijn