Met veel pijn en moeite kon ik Caroline vanmiddag overhalen om op de fiets naar de stad te gaan. We wilden allebei graag de Utrechtsestraat in, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om met deze prachtige temperaturen in de auto te stappen.Al bij de eerste winkel slaagden we wonderwel. Ieder een jurk en door onze doortastende onderhandelingstechnieken (lees Caroline d'r tandpastaglimlach) konden we ook nog een forse korting bedingen. Twee deuren verder scoorden we soepkommen en begon het al iets minder zonnig buiten te worden.
Het dreigende onweer was een mooie aanleiding om beschutting bij Kuyt te zoeken voor thee en befaamde appeltaart, en terwijl we weer naar buiten stapten konden we tevreden constateren dat het nog steeds lekker warm en droog was. Niets aan de hand.
Maar net, in dat laatste winkeltje, barstte het los. Geen houden aan.
Met drie designersjurken aan ons stuur en zes soepkoppen achterop fietsen we zo snel we konden richting huis. Doorlopende mascara en doorweekt ondergoed noopten ons echter voortijdig op te geven en asiel te vragen op de Amstelkade bij Ria. Als verzopen katten stonden we daar druipend op de deurmat en kregen we ieder een handdoek aangereikt en een kop hete thee om bij te komen.
Goedgehumeurd hebben we de fietsen achter gelaten en heeft Ria ons naar huis gebracht. Ondanks donder en bliksem was het een geweldige middag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten