Waar zijn de tijden gebleven dat je nog een gesprek kon hebben met iemand die, als hij of zij aanhalingstekens wilde gebruiken, dit woord ook daadwerkelijk uitsprak? Tegenwoordig krabt men, met beide handen geheven en wijs- en middelvinger gebogen, een onzichtbare baviaan op de rug.Waarom?! Waarom?!
Ik zie het steeds vaker. Zelfs de door mij zeer hooggeachte mensen (ik zal geen namen noemen) doen het. Niet doen!!! Ik krijg er tranen van in mijn ogen en heb last van plaatsvervangende schaamte. Het ziet er niet uit en is volslagen debiel! Verworden we dan echt tot een volk dat alleen nog maar kan spreken over 'de kids', 'hun hebben' en dat dit soort infantiele gebaren in de lucht blijft maken? Vandaag las ik per ongeluk een stukje van de studiebegeleidster van Caroline. Dit onbekende stuk onbenul had het over opserveren! Kan het nog veel erger?
Ik pretendeer echt niet de wijsheid in pacht te hebben en weet ook wel dat ik steken laat vallen, maar ik blijf me verzetten tegen dit vreselijke popi-jopi-gedoe. En al hoewel ik weet dat het tegen de stroom opzwemmen is, blijf ik geloven in iets 'printen' of 'uitdraaien' en dat goede raad duur is ipv kost. En weegt het niet zwaar maar kan iets wel zwaarwegend zijn.
Bijna vergeten; waarom iedereen het toch altijd over púzelen heeft...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten