
Dus stond ik om elf uur met twee zenuwachtige, giegelende dametjes op het vliegveld terwijl de derde nog met een vertraagde trein uit Almere moest komen.
Waar ik iedere keer weer aan moet wennen is dat die meiden elkaar in de armen vallen alsof ze elkaar in geen twee jaar gezien hebben. Het is een leuk gezicht; drie hollandse kanjers onderweg naar zee, strand en rottigheid.
Frank landde pas om half twaalf en vertrok vanochtend met een wit bekkie richting school. Nieuwe juf, nieuw lokaal en oude vriendjes die blij waren dat ie er weer was. Het zal weer wennen zijn. Moedig heb ik 'm toegezegd dat ie me op mag geven als begeleider voor het schoolreisje. De trip gaat naar de Efteling en daar kan mams zich ook nog wel in vinden. Beter dan vlinders vangen of kikkers zoeken in een of ander natuurgebied zoals de voorgaande jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten