Bij aankomst is er niemand te vinden in het huis, dat gewoon open staat. We gooien de koffers neer en springen weer in de auto om boodschappen te gaan doen bij de plaatselijke Esselunga.Boodschappen doen thuis is een nachtmerrie maar in Italië een feestelijke openbaring. Groenten en fruiten kosten bijna niks en smaken tien keer beter dan in Nederland. Ook de alcoholische kernvoorraad, zoals wijn en wodka, is ongeveer de helft van de prijs. Dus vult de winkelwagen zich al snel met pasta, mozzarella, allerlei soorten worst, lamskotelletjes, pesto etc. Alles supervers en lachwekkend geprijsd.
Als we buiten aan de grote marmeren tafel onder de olijfbomen zitten te eten, meldt Lucia zich, samen met haar man Luigi eigenaresse en hoofdbewoners van het landgoed. Frank duikt in een reflex bijna onder tafel vanwege de grote, goedbedoelde knuffelwoede die zich van haar meester maakt als ze 'm ziet. En ook deze keer ontkomt hij er niet aan. Als ze de kinderen ziet, slaat ze haar handen voor het gezicht, gunt ons nauwelijks een blik waardig en troont Frank en Caroline ogenblikkelijk mee naar huis om ze aan manlief te laten zien. Als ik na tien minuten toch maar even polshoogte ga nemen, ook omdat we nog beddengoed moeten hebben, zie ik dat Frank de hevige omstrengeling gelaten over zich heen laat komen. Hij zal er zeker nog een paar keer aan moeten geloven deze vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten