
Na een tragisch overlijden van pa en ma koolmees twee jaar terug, vonden we het huisje triest bevolkt door circa vijf overleden kinderen. We hebben de woning toen vervangen, waarna er door een nieuw stel een uitgebreide en grondige inspectie heeft plaatsgevonden om zich er dit jaar vrolijk op los te vermenigvuldigen.
Een vluchttoren hebben ze niet nodig. Het is grappig om te zien hoe nauwkeurig de routes worden afgelegd en dat er wordt gewacht op de veilige plaats in de boom als Frank 's morgens zijn fiets uit de schuur haalt.
Als het stormt, zoals gisteren, hangt de houten barak regelmatig scheef maar wordt door ons liefdevol weer snel gecorrigeerd en de hongerige zwarte kat, die likkebaardend zit te dromen van een toekomstig koolmeesmaal, wordt met water en gesis verjaagd.
We verheugen ons op het scenario van drie jaar geleden. Toen zagen we 's ochtends maar liefst zeven kleine vogeltjes uitvliegen, waarvan de laatste het nest uitgeduwd moest worden en vervolgens tegen het raam vloog. Na z'n vleugeltjes uit de knoop te hebben gehaald kon die alsnog het luchtruim kiezen. Sukkel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten