Binnenlopen in veilinghuis De Eland is al heel leuk vanwege de aangename ongedwongen sfeer die er hangt. Je voelt je allesbehalve opgelaten. De ruimte die normaal voor expositie van de stukken wordt gebruikt was omgetoverd tot veilingzaal. We gingen zitten en bemerkten dat de preview op het scherm zowaar een van onze schilderijen toonde. Dat dit geen graadmeter voor succes is bleek later wel. Het stuk bleef onverkocht.
Om kwart over zeven was de zaal al aardig gevuld en al snel begon de veiling. Maar liefst meer dan vijfhonderd schilderijen passeerden. Daar krijg je als veilingmeester behoorlijke dorst van lijkt mij.
Het duurde even voordat we aan de beurt waren. Zoals verwacht bracht de Antoni Tapies het meeste op, zelfs iets boven de getaxeerde waarde. Rijk ben ik er niet van geworden maar leuk en leerzaam was het wel. Onder andere weet ik nu dat ik de ballen verstand heb van kunst maar ook dat het me heerlijk lijkt om veilingmeester te zijn.
1 opmerking:
Ja, zowel kopen als verkopen geeft een adrenaline-stoot. Daarom moet je ook duidelijk vooraf bepalen wat je wilt uitgeven, als je iets leuks hebt gezien, want anders ben je geneigd om door te slaan…!
Een reactie posten