Het is zaterdag. Chique en iets minder chique Amsterdam zit onder het genot van wentelteefjes met aardbeien en slagroom op een terras in Oud-zuid. Het is fris maar het terras is verwarmd en voorzien van plaids zodat de gasten zich met gemak buiten in de najaarszon kunnen nestelen. Het terras zit dan ook vol. Tassen met vers aangeschafte Italiaanse schoenen staan in de Shoebaloo- en Manwoodtassen geduldig te wachten tot moeders hun Gucci zonnebril op de juiste wijze in het haar geplaceerd hebben terwijl de kinderen het laatste restje rivierkreeftjes van het bord afschrapen en opeten zonder op hun Burberryrokje te morsen. Dat Holleeder er ook zit is niet erg. Heeft straf uitgezeten en brengt enkel nog gevonden voorwerpen naar het politiebureau. Alles is vergeten en vergeven. Nee, het leven is mooi in Amsterdam-zuid. Zo vredig. Maar dan gaat het mis. Terwijl de Choparddiamanten in de horloges rinkelen en een klassieke donkerblauwe Bentley aan de bezoekers voorbij trekt duikt vanuit het niets een sportschoolhouder op die begint in te beuken op de Amsterdamse troetelcrimineel terwijl deze van zijn welverdiende espresso nipt. Holleeder moet een paar flinke tikken incasseren en uit angst dat de kogels in het rond gaan vliegen stuift de rest van het zwarte geld uit elkaar en vlucht. Willem is slim en doet niets. Al vroeg geleerd om de vermoorde onschuld te kunnen spelen, hoewel dit bij nader inzien nou eigenlijk meer een voorbeeld is van de onvoltooid tegenwoordige toekomende tijd.
De politie voert de amokmakers af en de werkelijke held van die dag blijft achter. Waar een ander namelijk dolgelukkig zou zijn dat het matpartijtje tussen Willem en Dick buiten heeft plaatsgevonden en stilzwijgend de gebroken stoeltjes zou vervangen, doet de eigenaar van Joffers aangifte. Kijk, dan heb je pas echt ballen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten