Normaal

Vanavond gaan we uit eten met J&N.
J werkt bij een oud werkgever van mij en was ooit samenwonend met een telg uit het C&A geslacht. Beiden hadden een dikke baan en dito leven. Destijds hadden ze een van de mooiste appartementen in Utrecht aangekocht, waarvan de muren nog net niet met goud behangen werden. De verlovingsring was al uitgewisseld en voor hen lag een prachtige toekomst.
N werkte bij J op de afdeling, trouwde in die tijd met een van de meest nietszeggende mensen die ik ooit in mijn leven heb meegemaakt, aardig maar onzijdig zal ik maar zeggen. En had een evenzo mooie toekomst als J. Rijkdom, schoonheid, een prachtig huis en succes.
Toch knaagde er iets. Blijkbaar maakte al die toegevoegde waarde, waar de meeste mensen zo tegenop kijken, niet gelukkig. Van J wist ik het en hebben we vaak gesproken over hoe je dat aan andere mensen uitlegt. Van N had ik geen idee.
Om een lang verhaal kort te maken; alles is geregeld en ze zijn samen.
En waarom vertel ik dit verhaal. Omdat ik zo'n ontzettende behoefte heb aan iets positiefs en normale, leuke mensen. Mensen die hun hart volgen en de rest aanpassen in plaats van andersom. Niet bang zijn voor de ongenuanceerde meningen van de incompetente randdebielen waar het grootste gedeelte van deze wereld mee bevolkt lijkt te zijn.
Ik verheug me er ook al de hele week op om ze samen te zien. Dat is namelijk gewoon leuk en ongecompliceerd. Proost! Op een hele gezellige avond.

Vliegen

Terwijl mijn bezemsteel probleemloos heen en weer zoeft, was het toestel uit Turkije minder gelukkig. Het haalde net de landingsbaan niet en bleek even 'fragile' als een potlood.

Triest natuurlijk.

Maar waarom die oneindige stroom nieuwsberichten zonder dat er ook maar iets te melden valt. Alle tv-kanalen hadden dezelfde nietszeggende commentaren met uitzondering van enkele passanten die werkelijk hadden geholpen. Nu.nl heeft er zelfs een speciale topic voor geknutseld, natuurlijk al even inhoudsloos als de rest.

Fijn voor de heer Baksteen, die sinds tijden ook weer eens voor de camera mag.

Laatste nieuws: ze hebben drie van de negen doden geïdentificeerd; de piloten. Wauw!

Witchcraft

In de serie Ongemakkelijke Gesprekken was ik vanochtend bij nummer 398 aanbeland. Helaas brengt opdoeken van het bedrijf nou eenmaal veel impopulaire maatregelen met zich mee, en ja, het went.

Nu ben ik wel zo dat ik uitgebreid uitleg waarom dingen wel of niet kunnen. Vriendelijk en geduldig schets ik de omstandigheden en geef aan waar er mogelijkheden zijn. Maar dan verwacht ik ook wel dat mensen het begrijpen. Zeker als ik redelijk ben en het intelligente mensen betreft.

De heren tegenover me hadden daar aanmerkelijk moeite mee. Met een blik van 'als-we-een-beetje-pushen-gaat-ze-wel-overstag' probeerden ze nog iets gedaan te krijgen waarvan ik al verschillende keren had gezegd dat het niet ging lukken.

En dat was dom. Het heeft namelijk precies het tegenovergestelde effect.

Nog nakauwend op de giftige appel en met een blik vol afschuw werd mijn resolute weigering in ontvangst genomen. Zo'n heks als ik hadden ze waarschijnlijk in tijden niet meegemaakt.

Update

Maandag was een prima dag. Niet alleen gingen alle oscars naar de juiste mensen, lag de Rai er heerlijk verlaten bij, maar is ook de vakantie geboekt.

Het leven ziet er meteen heel anders uit. De stapel boeken op het nachtkastje grijnst me inmiddels aan, wetende dat ze eerdaags ook daadwerkelijk gelezen zullen worden. De luchtige jurkjes in de kast zullen eindelijk zon zien, evenals mijn vermoeide, verbleekte lichaam. Zeven dagen niets anders dan zon, zee, slapen, lezen en andere genoegens. Spinnend zal ik me op een strandbed krullen en me door de zon laten verwennen.

Voor dat het zover is moet ik natuurlijk eerst nog even naar Slumdog Millionaire en een heleboel andere films. Zijn we vanaf gisteren nog slechts met drie man op kantoor en hebben we nog werk voor acht. Staan er volgende week nog een heleboel leuke afspraken op het programma en valt er thuis ook nog het een en ander te regelen.

Maar dan...... rust.

Harry

Meet Harry, onze huisspin.

Vrijdag dook hij op in de keuken. De volgende dag was hij weer verdwenen.

Van tijd tot tijd verschijnt hij, meestal op het toilet of zo.

Caroline zegt dat hij hoorntjes heeft en griezelt van het beest, Frank is niet echt onder de indruk en ik, ik vind 'm mooi. Met een doorsnede van zo'n vijf centimeter is het geen kleintje voor hollandse begrippen maar ik heb geen zin om 'm naar buiten te gooien.

Voorlopig mag ie blijven.

Beurs

Wie afgelopen week de stad in wilde rijden kwam, ondanks de krokusvakantie, in een dikke file te staan. Boosdoener; de Huishoudbeurs.

Ik weet heus dat heel veel Johnny's en Anita's het hele jaar uitkijken naar de gratis afwasblokjes, frikandellen die tevens stofzuigen en het voor lul zitten in een make-upstand, maar dat het nou per se om de hoek bij kantoor moet is jammer.

De omliggende zebrapaden worden bevolkt door kuddes wandelende 7-up-tasjes om nog maar te zwijgen over het lint van touringcarbussen die het halve platteland leeggetrokken lijken te hebben.

De rijen gezinsauto's voor de parkeergarages beginnen ongeveer bij Ouderkerk aan de Amstel. Ontsnapping is dus niet mogelijk, alle routes zijn geïnfecteerd.

Met de negen-maanden-beurs komt er nog een schepje bovenop en word je op straat belaagd door hele zwermen Bugaboo's met krijsend kroost. Terwijl ik toch uit ervaring weet dat de combinatie koter en dagje mensenmassa ongeveer hetzelfde is als vis met slagroom. Inderdaad, om spontaan van over je nek te gaan.

Maar morgen is het festijn voorbij,. De koeien worden weer gemolken en ik kan opgelucht ademhalen. Dan gaan ze voor hun Viledadoekje gewoon de Blokker weer in.

Vrienden

In deze hectische tijd is het heerlijk om er echt even uit te zijn. Een hapje om de hoek volstaat dan niet meer en daarom schoven we afgelopen woensdag aan bij De Vrienden van Jacob in Santpoort.
Het, volgens de overlevering, grootste particuliere woonhuis in Nederland is gebouwd aan het begin van de vorige eeuw en staat te koop.
Voor slechts 27 miljoen gaat het van de hand, maar dan heb je ook wat. Zo'n 75 hotelkamers, een prachtig mooi restaurant en ultra-moderne loungebar. Het geheel verkeert in goede staat.
Onze eerste amuses en drankjes genoten we bij de open haard en waren veelbelovend.
Het eerste voorgerecht was uitzonderlijk lekker. Dat was in zoverre jammer, dat alle gangen erna er niet meer overheen konden qua smaak. Datzelfde telde niet voor de wijnen. Die werden iedere keer nog mooier, tot en met het dessert aan toe.
Al met al een zeer geslaagde avond, waarin we expert zijn geworden in tweehonderdtachtig jaar oude thee en met toenemende verbazing naar het overwegend kleurloze publiek hebben zitten kijken.

Moderne wetenschap

Het weekend is weer voorbij.

De ongelukkige wedstrijd van gisteren werd het beste door René van der Gijp besproken vanochtend op de radio. Hij had weer zo'n gelijk. En in combinatie met zijn manier van praten maakte het hem altijd erg grappig.

Verder ben ik er achter dat platvoeten niet schadelijk zijn. Iemand in mijn omgeving (ik noem geen namen) heeft een paar exemplaren waar Donald Duck jaloers op zou worden. Ook menig podoloog en orthopeed zouden zich likkebaardend op deze zwemvliezen storten. Echter, werden er vroeger nog hele constructies bedacht waar je spontaan pijn in je rug van kreeg, tegenwoordig mag je met je flippers ongestoord rondstampen. Dat scheelt weer een hoop tijd en ellende.

Hè, soms kan het leven zo heerlijk eenvoudig zijn.

Advent

In mijn hoofd is de adventskalender deze week van start gegaan. Afwijkend van zijn decemberbroertje bestaat deze enkel uit werkdagen. Vandaag dus precies nog 26 werkdagen tot de eindstreep.

Vastbesloten deze militairistische oefening tot een goed einde te brengen moet je het blijkbaar in een vorm gieten die vol te houden is. Daarbij komt dat mensen duidelijk niet in de gaten hebben op welke korte termijn we allemaal buiten de poort staan, en daarom wrijf ik iedere dag het aantal dagen en de hoeveelheid werkzaamheden iedereen nog even fijntjes onder de neus.

Op de weinige momenten dat het er echt hopeloos uitziet, plaats ik mezelf in gedachten een week op een warm strand met enkele goede boeken en een vette piña colada. Hoewel zeven dagen slapen inmiddels ook al een hele aantrekkelijke optie lijkt.

Wonder boven wonder wordt de sfeer alleen maar beter. We houden stand.

Aan de Poel

Van de kredietcrisis is niets te merken als we bij Aan de Poel binnenlopen. De paar tafeltjes die nog niet bezet zijn worden al snel opgevuld. Het is vol.

De zaak ziet er donker maar erg mooi uit, niet in de laatste plaats door het zwarte, hoge plafond. De sommelier die we verwacht hadden blijkt ineens bij Lute te zijn gaan werken maar haar vervangster is eveneens erg aardig.

Ze kan weinig voor ons betekenen. De wijn bevalt deze avond niet, dus laten we het eten door wodka/jus begeleiden.

De gerechten zien er uit als een feestje en zo smaken ze gelukkig ook. Vooral de ravioli gevuld met ganzenlever is om je vingers bij af te likken.

Met een meer dan tevreden gevoel wachten we op de auto die weer netjes voor de deur gereden wordt.

Zondag

Ajax - Feyenoord is al begonnen....

20!!

Ongelooflijk maar waar.

Beste Jeroen van Inkel,

Gisteren was ik op je feestje in het Amstelpark. Een leuke gelegenheid met voldoende parkeergelegenheid (niet onbelangrijk) en toeschietelijk barpersoneel. De meneer bij de jassen keek een beetje zuur, maar daar zou ik ook last van gehad hebben als ik op jassen zou moeten passen.
Nu had ik me wel erg verheugd op de jaren 80 muziek en natuurlijk met name disco. Dát viel een beetje tegen. Het feest der herkenning was niet echt van toepassing. Na een veelbelovend begin verviel het geheel al snel tot de dreun die ik ook uit een aso-Toyota hoor komen als ik voor het rode stoplicht sta. En dat vond ik jammer.
Wat ik dan wil? Ik wil ouderwets onvervalst disco waarbij ik telkens weer een nummer hoor dat ik allang vergeten was en me meeneemt naar verlegen gedraai onder een ontzettend foute discobal. Ik wil Relight my fire van Dan Hartman en Is it love you're after van Rose Royce. Ik wil tot in het oneindige The Jacksons en Whether girls en al die andere oude meuk die jij waarschijnlijk niet meer om aan te horen vindt, maar waar je mij een hele leuke avond mee bezorgt. En daar was het je in eerste instantie toch om te doen? Bovendien; Elvis is dood, dat weet je toch?
Als jij beterschap belooft, kom ik zeker nog een keertje terug.
Verder was de avond uitermate geslaagd.
Annemarie en Peter, bedankt voor de heerlijke champagne en het eten. Berend en Roel voor de onaflatende interesse in al mijn nieuwe banen, seksleven en bijscholing op het gebied van Boon en Wanders. En tenslotte Sanne en Patrick voor de enthousiaste danslessen.
Ik vond het een hart-stikke-leuke avond!

Helpdesk

Soms zie ik kort Extreme Home Makover voorbij komen op televisie.
Het programma laat een hysterische club mensen zien die voor een gezin met heel veel pech een compleet nieuw gesponsord huis neerzet in een week tijd. De familie mag ondertussen vaak luilebollen in een Disneyoord.
Geduld om lang te blijven hangen bij het extreme overdreven amerikaanse drama heb ik niet. Het enige wat ik er echt heel erg leuk aan vind zijn de twee vrouwelijke bouwvakkers. Gewapend met electrische zagen en sloophamers zie de blonde kanjers zich in het zweet werken tussen ander klusvolk.
Op kantoor is iets soortgelijks aan de hand. De technische klachten worden hier sinds een aantal weken door twee fragiele maar o zo stoere dames afgehandeld. Met veel plezier hoor ik de conversatie tussen hen beiden aan. Die varieert van verhandelingen over warmwaterpompen, expansievaten en plafondplaten tot ingewikkelde lekkages en rioolonderzoeken.
Leuk, want dit 'dreamteam' doet het inmiddels zo goed dat de klant nog nooit zo tevreden is geweest.

Foekie foekie

Normaal ben ik niet zo van de roddels maar gisteravond moest ik erg lachen om het bericht van GeenStijl dat Wendy van Dijk foekie foekie heeft gedaan met Reinout Oerlemans.

Waarom?

Omdat ik Wendy onuitstaanbaar irritant dun vind en ze zich bovendien minstens zo irritant rechtschapen voordoet. Echt, zuster Teresa was een waardeloze boze toverkol vergeleken bij deze, door zichzelf heilig verklaarde, wandelende tak.

Onze Wen spande direct een kort geding aan met daarop een nog leuker stukje van GS.

Smullen! Ik denk dat het waar is en gok op GS.

Milk

Hij heeft echt bestaan; Harvey Milk, voorvechter van homorechten in Amerika.
Wij wilden de film voornamelijk zien omdat Sean Penn de hoofdrol voor zijn rekening heeft genomen. En met succes. Moeiteloos draagt hij met fantastisch spel de hele film. Waarbij aangetekend moet worden dat de overige spelers goed gekozen zijn en zeker niet veel minder spelen.
Het verhaal is indrukwekkend. Met de nodige ups en downs wordt Milk eindelijk gekozen als een van de supervisors in San Francisco, waarna de zege zich verder verspreid. De rest moet je zelf maar gaan bekijken.
Het einde is onmiskenbaar amerikaans maar niet vervelend. Erg leuk zelfs zijn de originele foto's van de daadwerkelijke hoofdrolspelers, en de gelijkenissen met de cast.

Restaurantweek

Begin maart is het weer restaurantweek. Niet gehinderd door deze kennis zou dit zomaar aan mij voorbij kunnen gaan, ware het niet dat Marieke, waakzaam als altijd, een prachtige tafel voor ons in Huis ter Duin heeft gereserveerd.
Vorig jaar was al een groot succes met een lunch in de Nederlanden, maar dit jaar gaan we voor meer. Het is tenslotte crisis, dus kun je niet vaak genoeg buiten de deur eten.
Op mijn verzoek hebben we daarom de reservering bij de Lokeend de avond ervoor gewoon laten staan, en speuren we nu nog naar een riante culinaire uitsmijter voor het einde van de week.
Welke weten we nog niet, maar over een maand zal er druk gereviewd worden.

België?

Gisteren sprak ik met iemand die aangaf best wel in het buitenland te willen wonen. Richting Australië of zo.

Toen ik hem naar de reden vroeg zei hij dat in Nederland de agressie wel heel erg toeneemt en de mensen elders vaak een stuk vriendelijker zijn.

Hij heeft geen ongelijk. Toevallig is afgelopen vrijdag op kantoor de boel leeggeroofd. Waren de tvbeelden van de ogenschijnlijk 'normale' man die bij de Graafschap een grensrechter omver kegelde ronduit beschamend. En word je bijna gelyncht als je te laat optrekt bij een groen stoplicht.

Volgens hem kun je in Australië gaan zwemmen en je kleding en spullen onbeheerd achter laten. Van anderen weet ik dat je in Ierland buiten kunt gaan roken terwijl tas en drankje keurig in tact zijn bij terugkomst.

Het zal allemaal wel. In gedachten romantiseer je snel maar ook op andere landen is genoeg aan te merken. Dus blijf ik lekker zitten waar ik zit, al moet ik toegeven dat ik hunker naar een paar zonnestralen.

Zandfoort

Mijn schrijftijd is beperkt zoals je merkt, daarom vandaag maar meteen.

Na een enerverende en vooral bloemrijke week heerst er een katerig maandaggevoel vandaag. Met nog maar zeven weken en vijf mensen te gaan moet er een hoop gebeuren en probeer ik de planning weer zo aan te passen dat alle deadlines bij benadering gehaald gaan worden.

Vreemd genoeg zal ik het missen straks.

Gisteren waren we ter gelegenheid van Tinka's verjaardag op het strand. In Amersfoort....

Een blind paard kon er geen schade aanrichten en dus een prima gelegenheid voor de hordes kinderen die erbij aanwezig waren.

Koud maar leuk.