Kapper

Tegenwoordig word ik op vertoon van 3 grijze haren door mijn dochter naar de kapper gestuurd. Want hippe Ipod-video en luxe Prada's gaan natuurlijk niet samen met haar dat ook maar een beetje in verval dreigt te raken. Maar ik ben blij. Het betekent dat ik weer een middag 100 euro stuk mag gooien plus 10 euro voor de parkeermeter om vervolgens na 4 uur zitten en wachten (geen geduld voor) te constateren dat de gewraakte 3 haren inderdaad weer een paar tinten donkerder zijn geworden. Nu heb ik na lang zoeken wel eindelijk een goede kapster kunnen vinden. Ik heb mijn kapsters namelijk graag sjagerijnig. Liever geen opgewekt gebep over kinderen of vakanties die komen gaan, laat staan dat er eentje de showbizz met me door gaat nemen. Nee, aan Sabine heb ik een goeie. Op mijn vraag of ze soms ook kinderen knippen, bromde ze recht uit het hart; "Alleen als ze stil zitten". Kijk daar hou ik nou van, omdat ze volkomen gelijk heeft. Niet aan beginnen als zo'n koter zich niet weet te gedragen. Verder doet Sabine precies wat ik van haar verlang. Niet te kort, niet te lang en goed in model. Caroline goed opletten, want ik kan niet wachten tot het weer zover is!

Casino Royal

Gisteren met goede vriend en filmfanaat Eric naar de voorstelling van de nieuwe James Bond in Tuschinsky geweest. Dit in het kader van de relatiedag van Kalshoven dus ook nog in de baas z'n tijd. Na de vriendelijke doch enigszins langdradige uitleg van de nieuwe REMS 3.0a hulpeldepup doorgeworsteld te hebben mochten we dan eindelijk film kijken. Het blijft toch apart in een bioscoop te zitten zonder echte filmliefhebbers om je heen. Kalshoven was zo vriendelijk geweest popcorn te distribueren zodat het volk kon fourageren tijdens de film, en je begrijpt het al, het bleef lang onrustig in de zaal.
Nee, dan ons maar liever concentreren op Daniel Graig als James Bond. Hij was cool, mooi, sexy en ongelooflijk humoristisch. Van begin tot eind een ontspannende, leuke film met waanzinnige stunts die het bekijken meer dan de moeite waard is. Zozeer zelfs dat Eric en ik, toch niet de ware Bondaddicts, ons bijna verheugen op de volgende. Wel met Daniel Graig dan, hij heeft ons al een homoscène beloofd.

Toeval?

De meeste Amsterdammers weten het; voor een biefstuk gaan ze al meer dan 30 jaar naar Piet de Leeuw of naar Café Loetje. Ikzelf heb voorkeur voor Loetje. Bijzondere biefstuk? Nou nee, niet echt, maar dat doet blijkbaar ook verder niet ter zake want ik heb er nog nooit een rustige avond meegemaakt. Bij Loetje kom je voor de sfeer van vervlogen tijden waarin voornamelijk journalisten en reclamelui het etablissement bezochten en eindeloos orakelden over schijnbaar interessante zaken en dronken werden. En voor de echte amsterdamse bediening die je regelmatig aan de kant snauwt omdat er weer 15 biefstukken met toebehoren doormoeten en het gangpad versperd is door wachtende klanten.
De huidige clientèle bestaat veelal uit hardwerkende mensen die regelmatig uit eten gaan maar met vrienden niet de hele avond opgeprikt willen zitten. Zo mag een van onze niet nader te noemen Oranje-Nassau directieleden er graag een vorkje prikken en kwam ik er een tijdje terug Peter Trommelen tegen. Peter is begonnen als vliegende veilingmeester, heeft hard gewerkt en is inmiddels eigenaar/directeur van http://www.deeland.nl. Een gerenomeerd veilinghuis met prachtig groot pand in Diemen, waarvoor hulde. Maar Peter is bovenal de broer van mijn zeer gewaardeerde vriendin Ellen. Al meer dan 20 jaar delen wij lief en leed met elkaar. Samen hebben wij regelmatig 't Gooi en Amsterdam onveilig gemaakt, dansend op de tafels bij café Heuvel met barkeepers Pierre, Hans en Willem. Nu had Ellen nog wel eens de neiging om zich na een verloren liefde vol overgave in een lange, buitenlandse reis te storten. Dan was ik d'r weer een paar maanden kwijt aan Australië, Canada of Zuid Afrika. In het emailloze tijdperk was het voor mij altijd weer even afzien en verheugde ik me op het moment dat ze weer terug zou komen. Blakend van gezondheid, met frisse moed en vol verhalen van alle avonturen die ze beleefd had. Gelukkig is ze nu al meer dan 3 jaar gesetteld met Evert-Jan in Hilversum, en is de kans dat ze weer vertrekt tot een minimum gereduceerd.
Van tijd tot tijd, als onze drukke schema's het toelaat, eten we gezellig even een hapje en nemen we alle laatste ontwikkelingen door in werk, liefdes, kinderen en vrijtijdsbesteding. Zo ook gisteren. Afgesproken bij Loetje in Ouderkerk, minder gezellig dan in Amsterdam maar wel praktisch. Dichtbij en een stuk makkelijker parkeren. Rond 10 uur afgerekend en terwijl Ellen nog een sanitaire stop maakte, wandelde ik alvast richting uitgang. Tot mijn grote verbazing zit daar Peter samen met een van zijn medewerkers te eten. Hij kijkt me aan met een blik van herkenning en vraagt zich koortsachtig af wie ik in hemelsnaam ook alweer ben. Ik lach 'm hard uit, zeg tegen 'm dat ie me toch echt herkent van een of andere ranzige sekssite, met de wetenschap dat ie binnen luttele seconden z'n eigen zusje uit het toilet ziet stappen. Als Ellen aan komt lopen is de verwarring dan ook even compleet. Daarna nemen we gezellig met z'n allen nog een drankje om bij te kletsen en nog meer ouwe koeien uit de sloot te halen. Het was wederom een prima dag.

Peer!

Waarom start iemand een weblog? Is het daadwerkelijk interessant wat je te vertellen hebt en wie gaat dat dan wel lezen? Familie, vrienden, onbekenden? Niet aan te veel mensen het adres geven anders moet je enorm op je woorden gaan letten. Iets waar ik toch al niet zo goed in ben.
De beste reden voor het begin van een weblog werd me zaterdag aangedragen door Caroline, dochter van en bijna 18. Ze kreeg de hoofdrol in de videoclip van rockband Peer! Nooit van gehoord, hoor ik jullie denken. Nou, wij ook niet, maar desalniettemin zondagmorgen om 6.00 opgestaan om vervolgens om 6.45 naar Breda af te reizen voor de shoot. Daar aangekomen bleek er zowaar een heuse studio ingericht met echte lampen en camera's. Visagistes, kapsters en stylinggoeroes, ze waren allemaal aanwezig. De band bleek te bestaan uit 4 enthousiaste leuke gasten van mijn eigenste leeftijd, die ons hartelijk verwelkomden en vervolgens doorverwezen naar de zo broodnodige koffie. Jimmy, stylist en collega van Caroline bij Maison de Bonneterie stond ons breedlachend op te wachten. Ze kon meteen door naar de kapster. Na 4 uur (!!!!) kappen, make-up en omkleden in luchtig jurkje was het dan eindelijk zo ver. De eerste opnames van prinses van Ouderkerk tot aan de Amstel konden beginnen. De temperatuur in de hal was ongeveer 10 graden maar weerhield d'r niet om zich als volleerd actrice in zomerse creatie neer te vleien op het bed samen met gelegenheidsechtgenoot Renaldeau. Camera meer zus, belichting meer zo, toch nog even een ander shot. Enfin na vele uren koukleumen en alle verschillende vesten en jassen van alle bandleden aangehad te hebben, stonden alle scènes op band. Het was inmiddels 8 uur 's avonds. Caroline gloeiend van alle opwinding en adrenaline en ik trots van alle complimenten die ik mocht ontvangen. Een uur later, na een super huisgemaakte rijsttafel, meer dan voldaan afgereisd naar huis, allebei te moe om nog een woord te wisselen. Het was een goeie dag, met dank aan Peter, Renaldeau, Ruben en Michel http://www.pe-er.nl/